De antwoorden.

Geduldig had de meester geluisterd naar de vragen van zijn leerlingen: wat is waar over het Covidvirus? Zijn de maatregelen redelijk? Wat is waar en niet waar over de vaccinaties? Moeten we ons laten vaccineren? Hoe zit het in Amerika met de bezetting van het Capitool? Wat klopt er van wat de media ons wil doen geloven? Is de waarheid niet verdraaid? Worden goede mensen verkeerd neergezet?

De meester vroeg de leerlingen om samen met hem een wandeling te gaan maken. Na een poos gelopen te hebben, viel het groepje wat uit elkaar. De ene persoon loopt wat sneller dan de andere. Gekibbel was het gevolg. De meester beluisterde glimlachend het gekibbel en de onderlinge verwijten. Hij vroeg de leerlingen of ze de mooie bomen zagen en de frisse wind op hun huid voelden. Daar hadden ze helemaal niet opgelet, ze waren te druk met de ander te bekritiseren. De meester zei: vergeet nooit om te genieten van wat je doet. Jij reist op jouw manier, jouw tempo. Verwijt nooit de ander dat zijn tempo anders is. Het gaat er niet om om je doel snel te bereiken of de ander over te halen om zich bij jou aan te passen. Het gaat om de reis. Maak die reis op de manier die bij jou past, met liefde en aandacht voor het pad dat je bewandeld.

Ze liepen door bossen, over de heide. Zo kwamen ze ook langs een mooi rustig, helder vennetje. De meester vroeg ze om in het water te kijken en hem te vertellen wat ze zagen. Vol enthousiasme vertelden ze wat ze allemaal zagen: zichzelf, de ander, de zon, de bomen, de wolken, de vogels, enz. De meester knikte goedkeurend. Toen nam hij een stok en begon door het water te roeren, over de bodem. En nu, zei hij, wat zie je nu? Nu zagen ze niks meer, het water was te troebel, er was met de stok beroering in gebracht. Ze namen een pauze. Na het eten van een boterham vroeg de meester ze nogmaals in het water te kijken en hem te zeggen wat ze zagen. Nu zagen ze weer zichzelf, de ander, de zon, enz. De meester zei hun: als je wilt weten wat er speelt, wat je ziet of niet meer ziet/weet, keer dan in jezelf, zoek de rust in jezelf op en je zult zien wat er is. Dan is er duidelijkheid. Daarom is het goed om regelmatig te mediteren, om die rust te ervaren en met je mee te nemen. Je zult dan steeds weten en zien wat er zich afspeelt.

Ze liepen nog wat verder tot ze bij ijssculpturen kwamen. Uit een groot ijsblok was een kristal met veel facetten geslepen. De meester vroeg zijn leerlingen om rond het kristal te komen staan en hem te vertellen wat ze zagen. Opgetogen riep er iemand: rood, ik zie rood. Nee, riep een ander, ik zie blauw. Nietes, het is roze, riep weer een ander. Voordat het gekibbel uit de hand zou lopen vroeg de meester om van plaats te ruilen en nogmaals te zeggen wat ze nu zagen. En inderdaad, hier kwamen ze tot de conclusie dat de ander ook gelijk had. De kleur was op een andere plaats anders. Onthoud goed, zei de meester, dat dit ijskristal geen eigen kleur heeft, het ontvangt licht van de zon wat hem kleur geeft. En aan de hand van waar jij staat geeft dit een uitstraling. Dus op verschillende plaatsen is er en verschillende kleur. De kleur die jij ziet is afhankelijk van de plek waar jij staat, hoe jij bent en waar jij staat in het leven. Want ben jij groot, dan is de weerkaatsing van het licht anders, dan wanneer jij klein bent. Het is goed om daar rekening mee te houden en niet te oordelen over wat de ander ergens van vind. Het is vanuit zijn gezichtspunt zijn waarheid. Vergeet daarom nooit dat DE waarheid niet bestaat . Iedereen heeft zijn waarheid en heeft daar ook recht op, zonder oordeel van jou of wie ook. Probeer ook nooit een ander over te halen. Je kunt hem uitleggen wat jij ziet, maar vergeet niet dat hij ergens anders staat en dus iets anders ziet, wat voor hem waar is.

Heb ik jullie vragen zo voldoende beantwoord, vroeg de meester?

Ik heb dankbaar deze wijsheid van de meester te hebben mogen ontvangen. Sjan